Sen çağırma diyorsun, inat bu ya çağırmam
Şiirler anlatıyor, gerek var mı edâya
Belli çölü çok sevdin, gel diye de bağırmam
Gidiyorsun besbelli, haydi başla vedaya

Kandil alevlerinin, bıraktığı isinde
Geçit vermez bellerin, dumanında, sisinde
Bana ait ne varsa, sil kalmasın usunda
Ardına bile bakma, aldırmadan nidaya

Mürekkep denizinde, savrulurken ateşin
Pişmanlık fayda etmez, bak söylüyorum peşin
Hiç faydası olur mu ?,aşka hayalin düşün
Acımazsın bilirim, bu zavallı gedaya

İl’den, İl’e gezerek, gönlü Yunus ararmış
Efsunlu bakış ile, hep sevgiyi sararmış
Sözü özde pişirip, bir de hayal kurarmış
İyi diyorsun amma, bir kulak ver sedâ’ya

Figanı rebab sesi, ancak ağlatır gülüm
Üşüyen özlemine, kara bağlatır gülüm
Hüzne kurulmuş zaman sanma çağlatır gülüm
Benim lâl olan dilim, duadadır Hüdâ’ya

Aral göl’ün suları, azalıyor gün be gün
Turan Ülküsü yorgun, ağlıyor Tanrı dağın
Türk’e düşmanlık ise hastalığı bu çağın
Kürşatlar dirilmeli, ihtiyaç var cidaya

Ata yurtları ıssız, eski günleri özler
Oynanan oyunları artık görmeli gözler
Boş olmamalı derim, verilen vaad, sözler
Özlem, hasret bitmiyor, miras kalan cüdaya

Vatanımda öksüzüm, bilmiyor mu sanırsın
Türk’e yapılan için, kökünden utanırsın
Ben de Türk torunuyum, beni iyi tanırsın
Ben canım adamışım, gerek varsa fedaya

Kalpte yara kanayıp, nefes alamıyorken
Allah Allah diyerek, şer’e dalamıyorken
Gece, gündüz düşünüp, çıkış bulamıyorken
Bir canım var vermişim, daha neyim adaya

Ne işaret oldun sen, nede hummalı bir ses
Dâra giden mahkümum, sanki alırken nefes
Çağırma yar diyorsan, selam, sabahını kes
Kendime ceza verdim, kapattım bir odaya

Lüzumsuz’um Kaysoldu, asumanda sözlerim
Kızıl kumda, Sinâ’da seni arar gözlerim
Kızıl elma sevdamdır, bilsen nasıl özlerim
Bu sevda kutsal gülüm, bırakılmaz badaya

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

Etek yazıları

GEDA: Dilanci, yoksul, fakir
CİDA: Kargı, mızrak,inat, direnme
CÜDA: Yurt, baba ocağı gibi çok sevilen şeylerden ayrılmış olan, uzak kalmış olan
BADA: Beceriksiz, iş bilmez, tertipsiz, şaşkın