hayrettin taylan


Hercai sızının sazında çalındı damlaların
Acı gerçeğin doğrusunda kurudu vicdanım
İnleyişin nidasında yankılandı iç sesimin frekansı
Mülteci hayallerimle mülhem hallerime sığındı hayat
İçimin atlasında rengine boyandı aşk
Yüreğimin telinde alıştırıldım sensizliğe
Gayrı , gönül terapisinde sevilmeye deşifreli maziyim
Gayrı , ruhunun seyrinde esen yeller sonrasıyım
Gayrı , surlarını aşan, aşınmış sevda seliyim
Gönlümdeki urlara iyi geliyor yüzündeki nurlar
Gayrı seninle şiir gibi tanımsız tariflere arifaneyiz.



Sözlerinde sulhun cümleleri yanar, ben ile şen arasında hüzün yıkanır
Yapraklarını saklayan hazanın nazı değer diyemediklerime
Nazara gelir gelemeyişin
Bende kalışının haritasına dokunur içsel ürperiş
Feryadımın diline dolanır yazgının söz sonrası aşk arası cümleleri
Suları susatan sevginin kuruluğunda kurulur kurların
Bir sevi pınarı gibi akıp yanarsın damlalarımda





Güzelliğin kendi öznelliğini sunarken özneme
Özümden akar gönlümün istetiş risalesi

varmanın kenarındayım, sevmenin pınarındayım
damlalarınla kurulmuş köpük parkındayım
Islak ıslak bir anın künyesinde kuruyor hayalimin imzası

Maskesiz Buselerinde kalmak istedim.
Kalû bela kadar kendine eskiz gamzelerde kalmak istedim
Terkin terkiplerini onaran bağışlamanın filminde uyandım aşka.

Soyunuk bir çerçevenin içinde giyinik hasretlerimleyim
Benliği gören ben’i görmezin ufuk penceresinde kendimleyim
Mola isteyen yalınç vuslatın seher ağzında gün’eşin gibi senleyim