İçimde tanımlayamadığım sessiz fırtınalarım var
Eşi benzeri görülmemiş yokuşlar tırmanıyorlar
Ben ise dik başımı yere eymeden dimdik yürüyorum
Bütün güç bele çıkılacak bütün dağları aşıyorum
Zaman ve mekan kavramı terketmiş artık beni.

Zamana göre yaşamaıyorum hiç birşeyimi
Artık zaman bana ayak uydurmaya çalışıyor
Ben uysal çocuk oyunları oynamıyorum artık
En deli sessiz fırtınalarıma resttimi çekmişim
Korkusuzca yürüyorum en deli rüzgarların üzerine.

Bazen hayat bizlere her umduğumuz şeyleri vermez
Bazen kazandığımız herşeyimizi alır bizden
Bazen ise bir anda hayal bile edemeyeciğimiz
Büyük niymetler sunar, kimimiz kıymetini biliriz tüm bunların
Kimimiz ise kıymet bilmeyiz, ama sonuç ihtibari ile.

Kaldırımlarını aşındırdığımız bütün yollarımız
Sonunda hep aynı kapılara,hep aynı yollara çıkar
Çığlıklarımız yankılanır alaca karanlık gecelerde
Avazımız çıkıncaya kadar bağırsakta dünyaya
Bütün insanlar bizleri duymak istedikleri gibi duyarlar...

Ufuk GÜNEY