Çocukluğumu özlüyorum,
Ve onu geri istiyorum.

Meğerse ne kadar mutluymuşuz o zamanlar,
Kendi üretimimiz oyuncaklar yapıp,
Pamuk helva, külahta dondurma, macun yerdik,
Kimsenin, kimseye karşı hasmane duygusu yoktu,
Akşamları oldu mu börekler, çörekler,
Her gün bir başka komşu kapısı önünde,
Demliklerde sımsıcak çaylarımız,
Bir o kadar da hoş ve sıcak sohbetlerimiz,
Zamanın nasıl akıp gittiğini bilmezdik.

Ben bu çağa ayak uyduramadım !!
O zamanlar insanların birbirlerine,
Sevgi ve saygısı bile farklıydı sanki,
Herkese karşı daha dürüsttüler,
Geceleri kapılarımızı kilitlemezdik,
Ama şimdi her şey ayaklar altında.
Şimdiki gibi gençler ve çocuklar zamanlarını,
Bilgisayar, telefon ve fastfood ile değilde,
Taze boyoz,yiyerek, doğal süt içerek,
Mahalle aralarında maçlar yapıp,
O sırada yapılan gürültü yüzünden,
Komşularımız tarafından,
Sopalarla kovalanarak geçirirlerdi.

Evet.kesinlikle çocukluğumu özlüyorum,

VE ONU GERİ İSTİYORUM...


Zafer Özcan-(18.04.2013)