Kırmızı yağmurlar yağdığında
Seni en çok ke/derinden ben öpmeliyim
Çiğ damlası henüz p/atlamadan baharla
En ağrılı sızılı zamana göçüyorum
Ve gül kurusu sözlerini kuşanıp sevgiyle
Zakkum çiçeğini aşılıyorum gönül bahçeme
Gitmelerim sıratvallide ağırsa benden parklarda
Ve her cemrede sana inat nevruz açar bende
Ki küheylanım kasırga kısır döngüye dolu dizginken
Günahlarımı sevabına yıkadı okyanus artçı dalgalarda
Dikenlerin ba/kışlarıma batsada kan yok yalın haldeysem
Ama gülüşünü serbest bırak ki gözlerin gülümsesin bana
Böyle ölüme koşarmıydım ki siyah arabalardaysa zebaniler
O can havliyle secde ettiğim taşları sararken
Kaldırımlar bağrında b/asar beni allı kanlı halimle
Ki çakıl taşı yutmuğumda nefretim alazdayken
Yer gök bulutlara boğuldu gözlerimdeki siyahide
Ve indirdi çekiç darbelerini usta hayata yazarken beni
Kadere rest çekip astı kalemini puntolarına şiirin
Ki çeliğe verdiği yürek suyunda boğuldum şairane
Öpüşürken gün gecede utangaç alaşafakla gizlice
Bir çırpıda korda dağladı alınteriyle yüreğini tereddütsüz