’kimden gitmeye kalksan
bana dönüyorsun’


kızıla boyun bükerken huzur
tırnaklarım kazıyor hüznü yüzümden
küçük bir kız çocuğu şarkı söylüyor
alfabesi yitik notalarıyla hayatın


biz!
derken şimdi
birbirine giriyor hiçlikler
doğurgan bir kadına dönüyor
kayıp

ayıp biliyorum
gözlerinde gözlerimi göremedikçe
oymalarım yüreğimin gözlerini
ve de günah
iki yakası bir araya gelmemesi aşkın


senden sonra
hangi limana demir atarki yalnızlığım
hangi kara(nlık) sevdanın boğulur koynunda
ve hangi milada boyun eğer zaman


gel etme
düşürme kirpiklerimden düşlerimi
düşme
her neresiyse gittiğin
uzak
uzakta benden
ve bu kadar uzaksa
gelme


ya da
gel hiç gitme sen

ben her dönüşte bana çarpıyorum yüzünü
gittiğim(n) yerlerden

hadi
telaffuz et kaçık kelimelerimi
hadi dokun
hadi
süz bakışlarımdan seni


bak
hala yangın var cümlelerimde
hadi
varsa biraz cesaretin
tut’uş bir ucundan

hadi gel de
yakalım ruhumuzun kokuşmuş cesetlerini!