Böyle mi olacaktık, son mevsimde ikimiz
Başka, başka dünyanın insanları olduk biz
Yüzümüzde hep neşe gülerken şimdi neden
Sararıp daldan düşen yapraklar gibiyiz biz.

Aynalar bize küsmüş gibi bakmakta gayrı,
Geçmişe küs davranan, yüzlerimiz var sarı,
Arkamıza almışız biz gayrı esen şu rüzgârı,
Sararıp daldan düşen yapraklar gibiyiz biz.

Böyle’ mi geçecekti son demimde şu zaman,
Ömrümün son baharı, bana dert oldu amman
Şu kalbim bölük pörçük, hep dilim, dilim inan,
Sararıp daldan düşen yapraklar gibiyiz biz.

Bunca yıldır gülerken bizler hayat yolunda,
Gülmez oldu yüzümüz mevsim artık hazan’ da
Hala dimdik olsak da, seninle ben şu handa,
Sararıp daldan düşen yapraklar gibiyiz biz.

Kul Ahmet yüksel der ki yolun sonu göründü,
Dağ taşa hazan geldi, sarılara büründü,
Göçmen kuşlar toplandı, gökyüzünden süzüldü,
Sararıp daldan düşen yapraklar gibiyiz biz.



Ahmet Yüksel Şanlı er
31 Mayıs 2013
Antalya