Sen şiirlerimi okurken ağlıyorsan,ben yazarken ölüyorum,o yüzden yazdığım her şiirden sonra,bana ellerine sağlık deme.
Baksana be sevgilim,anlasana beni,yorulan ellerim değil,yüreğim...
Sana onlarca şiir yazdım.
Mutsuzum,Affet beni,Yoksun..
Gerçi hiç olmamışsın gerçekten yoksun...
Bazen seni özlüyorum ki,
Anlatamam,bazen sana karşı bi kin duyuyorum,bu Azizin içerisinde,kaderim küsmüş bana gülmek bilmiyor.
Yanlızım şimdi,yanlızım ey sevgili.
Hep bir umutla bekleyecektik birbirimizi,bir mucize kavuşmamız için.
Artık ne umut kaldı bende,nede bir mucize.
Bundan sonra kendime yeni bir hayat kurdum.
Temiz bi sayfa açtım bembeyaz.
Ne sen varsın orada,nede bir anı.
Dedim ya güzel gözlüm,bundan sonraki şiirlerde sen yoksun artık,yoksunn..
Zati güzele güzel demem,güzel benim olmayınca.
Ben Aziz KAYA,şiirlerim bittimi sanıyorsun,yanılıyorsun.
Sensiz şiire devamm...