Yalnızlıkla nikahlı, derbeder bir aşığım
Kaç kez düştüm de kalktım, Azrail’le koklaştım
Kuruyan dallarımla, geceye sarmaşığım
Şafakları olmayan, nice geceler aştım
Sensiz geçen her saat, borçlandırdı toprağa
Yeşilimi sen aldın, döndüm kuru yaprağa...

Yarım asırlık ömrüm, kaygılarla yaşandı
Ne şu vatana doydum, ne dünyayı dolaştım
Sana olan büyük aşk, yüreğimden taşandı
Adım çilekeş oldu, hiç yılmadan savaştım
Hep sol yanım sızladı, bakmadım asla sağa
Ahir ömrümü çaldın, döndüm kuru yaprağa...

İpeksi saçlarını, rüyalarda tararken
Her telini kokladım, arasında dolaştım
Titreyen bedenini, kollarımla sararken
Yokluğunu fark ettim, yalnızlıkla ağlaştım
Ak saçlı bir ihtiyar, vur dedi taşa, dağa
Hatıralarda kaldın, döndüm kuru yaprağa...

Unutamadım seni, cananımdın, gözümdün
Düşürmedim dilimden, adını bal eyledim
Ruhumu ateşleyen, kıvılcımdın, özümdün
Musalla özlemimi, bir tek sana söyledim
Sensiz geçen her saat, borçlandırdı toprağa
Yeşilimi sen aldın, döndüm kuru yaprağa...

Şiir ve yorum Mehmet Fikret ÜNALAN