Dünyada bir melek varmış.
Kara böceğe kim sırtını dönerse dönsün O hep Onunla kalırmış.
Yüzü nurdan,dili baldan tatlıymış.
Ninniyle iktifa etmeyen bilgiç bir bebeği saatlerce sallarmış gece yarıları.
Bir yandan da aşk şarkıları söylermiş o güzel sesiyle.
O susunca bebeği başlarmış çünkü ağlamaya.
Başkası söylesin istemezmiş,
Hep O söylesin.
Hep O sallasın.
Hep O yedirsin mamasını.
Okul çağında göğsünde uyurmuş önlüğüyle,
Bir dakika bile karmış Onun için.
Ne çok üzülürmüş melek gönderirken okula yavrucağı.
Kalbi titrermiş kocaman çantası sırtında karlara bata çıka giderken uyuyarak.
Akşam televizyonun karşısında film izlerken,
Meleğe çevirirmiş bakışlarını kara böcek;
Çünkü sabah nasıl zor kalkarsa,
Geceleri de öyle zor uyurmuş.
Melekle film izlemekten memnun sobanın sıcağında;
Biliyor musun dermiş meleğe kara böcek;
Ana kucağı fırın gibi sıcakmış.