O dostumdu.
Bir zamanlar o hep gülerken
Şimdi ben,,
Acıyı gördüm onun yüzünde
İhaneti gördüm
Ve çileyi sefaleti gördüm.
Ben…
O dost bildiğimde..

Hani bir sırrı var’ dı ya onun
Çözememiştim,
Bilememiştim ya, ben onun sırrının ne olduğunu,
İşte bu sırrının, sonucunu gördüm,
Bu gün,
O dost bildiğimde…

Çökmüştü.
Viran bahçeleri gibiydi artık yüzleri.
Ve üzgündü…
Ne dostu vardı artık ne de bir zamanki arkasında dolaşanları
El ayak titrerken gördüm,
Bu gün,
O dost bildiğimde..

Ey benim dost bildiğim,
Sendin gizemli sırlarını bana bile anlatmayan.
Bir zamanlar,
Sendin benimle içip, içip ağlayan..
Görüyorum da, şimdi
Yemiş bitirmiş seni benden sakladığın gizemli sırların.
Etrafında eskisi gibi kimselerin yok,
Sana mekân olmuş
Artık kirli loş otel odaların..

A.Yüksel Şanlı er
28 Mayıs 2013

Not :Öyküsünü öyküler bölümünden okuyabilirsiniz teşekkürler.