33
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1963
Okunma
sevdamızı yeşertmeye
çalıştığımız bir zamanlar
elindeki bir avuç tohumla
serpiştirdin toprağa
yeşerdi zamanla serpildi
her biri birer fidan,
daha sonra yeşermiş bir ağaç
orman oldu aslında...
ben ki milyonlarca
yok hatta milyarlarca
kibrit tanesi ederken
vefasız
tek bir kibrit tanesine
yaktın ormanımı kül ettin
küllerimi savurdu rüzgar
attı kuytu köşelere
artık ben sadece duman çıkaran bir ateş
ve sadece küllerim kalacak senden geriye
biçare dolaşıyorum başıboş
ne hallerdeyim biliyormusun?
ne hallerde...
ama bilesin yangınımdaki çıkan dumanın da
görür oluyorum resmini
avunuyorum bir an
o sanal halinle
yetiyor bana, yetiniyorum
ama hala yanıyor bu yürek içindeki yangınıyla
biliyormusun...
Hasan ALTUN