1
Yorum
7
Beğeni
0,0
Puan
853
Okunma
kuzey hareli rüzgar
yüzünü çevirince gördü
aydınlıktı ötesi
durduğu yer karanlık..
önce başı düştü
yapraksız bir ağaçtan
düşen dal gibi
sonra yüreği..
kurdunu kendi var etti
kendi varlığından
dolaşırken bakışları
sonsuz bir suyun girdabında..
kurdu
özündeydi
soluksuz durdu
bir taş misali.
kuzey hareli bir rüzgardı
savuran eteklerini
kesiği kırıkta kanadı
yalını çıplakta
uzağı
yakında aradı
günler darmadağınıkken sözlerinde..
mühür
göz üzreydi
sürmesi kara
gümüş kapılar paslı
mühür öz üzre
sol yanı yaslı
gün batmadan karardı sular
yarıldı toprak hıncıyla
yangınların..
kuzey hareli bir rüzgardı
yağmurları savurdu
yeryüzüne
duraksız
ve bozmadan imlasını yazgıların..
27/05/2013
ödemiş
Cevap Yaz