Gözlerim sarhoş sokakların pespaye kaldırımlarında akıp giden zaman gibi yorgun.
Mecali yok kalbimin, ruhumun, hatıralarımın.
Her lahzasına bir asrı defnettiğim sensiz günlerimin çığlığı,
Varlığına denk düşen baharlarımda serçeler gibi ürkek,
Martılar gibi şen gönlüme yüklendi durdu zaman.
Kiralık merhametsiz bir katil gölgesi oldu çıktı ömrüme.
Savaşlarımın hepsinden çıkmadı yazık zaferler,
Topraklarımdan sonra hislerimin mestane olanlarını da yitiredurdum.
İflasın eşiğinde yüreğim.
Kalelerim darmadağın.
Yağız atlar gölgeleriyle esti geçti güneşin en tepe vakti.
Güneşin şavkını karartan fırça darbeleri gibi estiler rüzgârlar yüzüme.
Kokusunu hatırladım, ismini cismini hatırlayamadığım anılar sağanağında,
Zihnimin garip akıbetine gemiler kalkmaktaydı.
Biçare gönlümde fırtınalar kaptanıderyaları boğuyordu durmadan.
En deli en çıldırmış şarkıların nakaratları tempo tutuyordu yaslarıma.
Gecenin, kışın, kasvetin, ayazın izleriyle uyanırdım sabahlarıma inan.
Bu uyanışım da onlardan biri mi olacak.
Gözlerimin içine bak ve orada ebediyen kal ne olur.
Mavi hülyalarda yolunu ve düşlerini yitirsin yine avare gönlüm.
Duçar olduğum ıstırabın yanında devleşsin mi kederim sevgili.
Beni sana mecbur kılan sevdanın esaretinde son mu bulsun nefeslerim.
Hislerim aşkının fevkinde bulutlar karışmak temayülünde.
Ayaklarıma taktığım mazi denen ağırlıklarımı çözdüğümde oradayım.
Fevkin alasında, sevdanın en mavisinde,
Gönlünün en kuytusunda.
Seni sevmekten başka günahım yok bil.
Sana geliyorum sevgili.
Sende öleceğim.




Zekeriya Terzioğlu/BURSA
26MAYIS2013





...