Seviyorum seni,
Kabul edersen beni,
Yüreğim ürkek,
Dilinin ucunda bir kelime...
Yolum yolunla kesişti falda,
Senden başkasıyla olamam,
Söz geçmiyor yüreğime ne fayda...
Artık istemiyorum ayda bir sorma!
İstemiyorum kararsızlığın gölgesinde kalma,
Yapma bunu bize,
Kıyma düşlerimize
Gözlerimdeki yağmur damlalarına,
Karşı koyup savaş senle,
Sonra bana gel,
Ama!!
Bana gelirken beni sensiz bırakma!
Ayı güneşten ayırma,
Bir ışık yak durma,
Önümde bir ağaç
Dallarında kurulmuş bir ev,
Gücüm yetmez sabitlemeye,
Beni yarı yolda bırakma,
Gözümde güzel bir gelecek
Yüreğimde yeşeren umutlar var,
Umudumu umuduna kat,
Tevatürle sabitle, kenetle ellerimi ellerine,
İstemiyorum ayda bir hatırlama,
İstemiyorum umut verip yıkma!
Harabeye çevirme!
Sonra toparlan deme,
Yapamam artık,
İnan takatim kalmadı,
Bu amansız sevdaya boynum bükük,
Yaprakları dökülen dal misali kurutma!
Sarıl demicem artık hayallerine,
Belki bir fincan kahveydi,
Faldı sonu geldi,
Kırk yıllık kahveydi,
Tarihi gecti...
Bir ömürlük sevilirdi...
Sevgi hak etmeyi bileneydi...
Vesselam gelir veda vakti,
Haslı vekil vedalaşmayı bilmek var bilmemek var...
Vedalaşmayı hak eden var etmeyen var,
Veryansın edersin kimisine,
Kimisine vedayı çok görürsün,
Vesselam veda vakit işidir...
Ha vakte de bu kadar yüklemek doğru mudur bilmiyorum,
Haslı vekil rüyaydı bitti...