7
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
1509
Okunma

annesinin ölüsü başında bekleyen
yetim bir çocuk gibi gece
karardıkça kuduruyor şehir
nasıl bir sessizliğe büründüyse
çıt çıkmıyor
zaten senin olmadığın gecelerde
kimsenin yaşadığına inanmazdım ben..
nereden bileceksinki
nereden düştüğünü yüreğimin
ve gözlerimin
nelere küstüğünü
ne yaşanacaklar biter aşkta
ne yazılacaklar
daha çok kelimeler dökülür eşiklerine
ve daha çok defa ölür gecenin annesi
hep beraber susalım şimdi
sustukça büyüsün gürültüler
avuçlarımızda öldürelim doğmamış çocukları
öznesiz cümlelerden
siyah kefenler biçelim
sonra gidelim
biraz daha yetim kalsın gece
ve baksın başının çaresine geçmiş
biz
geçmemiş yaralara sarıp düşlerimizi
cehennemin dibine gidelim...
5.0
100% (10)