kasabalı çocuklar
coşkulu türküler söylerken
kucak kucak dermiştim sevinçleri

yıldız yıldızdı gök kuşağı sevinçli
bal damlası gözlerinden ...

titrerdi içim ellerin elime değdiğinde
gamzelerinin gizemli deltasında güller acardı

ben o çocuklar kadar şendim...

dudakları bayram yeri olurdu şen kahkahalarla bezeli
göğsüme yaslı saçların başımı döndürürdün

ve sen cennet kokardın...

şiirlerimi söylerdin umarsızca
öperdim saçlarını içim içime sığmazdı ölüyordum sevinçten...

yanağın yanağıma değince
delirirdi dudaklarım dudaklarında nefes nefese

ölürdüm oracıkta ...

gelişin bende ilk bahardı leylak mevsimi
göğüm taçlanırdı ebem kuşağıyla yağmurlar sonrası

sen benim baharımdın...

yıldız kaydırıp dilek tutardık
şarkılardan fal tutardık mırıldanarak eşlik ederek

bizim şarkımızı defalarca
bağıra çağıra söylerdik gün batarken göksuda...

sarılıp boynuna sımsıkı öperdim koklardım
içim titrerdi bir gün sensiz kalırsam korkusuyla ölürdüm...

Hasan ODABAŞI