Kader nüfusunda açtım defteri
Dedi ki ey oğul, akraban keder
Hüzün makamında sürdüm mehteri
Dediler bu kervanı çileye gider

Gözüme ilişti birden duygular
Aklıma yerleşti garip kaygılar
Dedim hoşça kalın, dedi saygılar
Bu arşivin sonu hileye gider

Usandım, canımdan bile caydım da
Dedim huzur yok mu nüfus kaydımda?
Dedi: Görmedin mi bir bir saydım da?
Bu sicilin sonu dileğe gider

Mahzun mahzun çıktım vardım huzura
Dediler dolaşma söyle kizire
Benim işim değil sen git vezire
Anladım ki sonu bileğe gider

Dedim Nuh’um, işin yarına kaldı
Gittiğim her makam başından saldı
Anladım işlerim mahşere kaldı
Elimde tek kalan küleğe gider

Nuh Comba







Vezir: Osmanlılarda devletin bakanlık, valilik gibi yüksek görevlerinde bulunan ve paşa unvanını taşıyan kimse
Kizir:. Köy muhtarı yardımcısı. 2. Köy kâhyası. 3. Köy bekçisi.