Sabahlarıma doğan güneş yine sensin,
Dipsiz kuyuların derin karanlığından...
Kabuslara bürünüp uykularımı bölensin,
Ok gibi saplandığın gönül boşluğumdan...

Seni bekliyorum gelecek zamanlarda,
Bütün sessizlikler seni fısıldıyor...
Sen olmayınca zaman geçmiyor buralarda,
Bütün isyanlar darağcımda senle asılıyor...

İçimde seni,sende kendimi sevdiyim,
Zebani kabuslarımda seni buluyorum...
Yetim çocuklar gibi kollarına sarıldığım,
Ak Göysüne bir buse bırakıp gidiyorum...

Lakin bilesinki sen benim gözlerimdesin,
Zemheri soğuklarıyla seni seviyorum...
Hayallerde tanıdığım en güzel meleksin,
Ruhumun göçlerinde seni geziyorum...

Bir çiçeksin sen kalbime bahar getiren,
Toprağa seni ekiyor,bulutta seni biçiyorum...
Yumuşak kudretsin bedenime güç veren,
Havam sen,suyum sen,dudağımda seni içiyorum...

Ekrem ÇETİNKAYA
VaTaN25 22.05.2013