Bilir misin gülüm?
Ben hiç bilmem o küsme denilen şeyi.
Doğduğumdan beri bırak küsmeyi,
Bir kez olsun dudaklarımı bile büzmemişim.
Bağırmış anam zaman zaman ‘’ Bıktım senden ‘’ Diye
Bir kez olsun’’ Ben de senden bıktım,
İstemem sütünü, mamanı.’’Dememişim.
Hep ağzımı açmışım aç kuş yavrusu gibi.

Hatırlıyorum da
Babamdan az mı dayak yemiştim.
Ama yine de sahibine kuyruk sallayan köpek gibi,
Sırnaşır dururdum ayakları dibinde.
Bir plastik su tabancası için.
Az mı kuyruk sallamıştım bizim Karabaş gibi.
Çoğu kez almamıştı.
Ama yine de hiç küsmemiştim.

Okul yıllarımda
Beşi hep başkalarına verdi öğretmenim.
Vallahi de küsmedim. Billahi de küsmedim.
Neşe vardı…
Bir kez olsun simidinin yarısını bana vermedi.
Küstüysem ekmek mushaf çarpsın.


Büyüdüm sonra..
Eşşek kadar bir üniversiteli oldum.
Sağcı arkadaşlarım solcuları,
Solcu arkadaşlarım da sağcıları öldürdü.
Kılım bile kıpırdamadı
Küsmedim, Vallahi hiç birine de küsmedim.
Öldüler gittiler..Bir daha da geri dönmeyecekler.
Canları sağ olsun.

Sonrasını ne sen sor ne ben söyleyeyim.
Ne kıza, kızana,
Ne oğul, uşağa
Ne çoluğa, ne çocuğa.
Ne kahpeliğe, ihanete, kancıklığa, hainliğe
Hiç birine, ama hiç birine küsmedim be gülüm.

Ne attığım simde tenezzül etmeyen martıya,
Ne verdiğim sadakaya burun kıvıran dilenciye,
Ne kapımı bir kez olsun çalmayan Ağustos böceğine
Ne bağrıma bir kez olsun esmeyen rüzgara
Ne de bir türlü rengi ağarmayan kara talihime
Hiç mi hiç küsmedim gülüm

Ben ki bunca şeye küsmemişim
Sana nasıl küserim?
Sana nasıl küserim gülüm?