BİR KALPSİZE KANDIM

Gönlümün bahçesinde kan gülleri açıyor
Vedalar yüreğimde özümden can saçıyor
Derdimi duyan dostlar uzaklara kaçıyor
Bir başıma kaldım da kendi derdime yandım

Hep örttüm sırrımı da derdim içimde kaldı
Yürek yandı içerde acı içime saldı
Başım duman dumandır efkarım ateş aldı
Gönül verdigim zalim gönülden sever sandım

Serildim hep yol gibi çiğneyipte geç beni
Şimdi ben denizde kum ayıklada seç beni
Geldi aşkın hasatı al bıçağı biç beni
Soldum hergün ahımdan bir kalpsize ben kandım

Öyle sevdim ki onu canın yarısı oydu
Kırdı kolum kanadım yürek acıya doydu
Öyle yara açtıki beni dermansız koydu
Onu bir daha sevmem yeminim olsun andım

HAMİT KARACA 19.5.2013 19:18.

Şiiriniz güzeldi, beğenerek okudum.Değerli şairi kutluyorum.Puanım tam.Yunus diyarından selamlar.

Herşeye değer sitemkar şiirdi
Tebrikler saygılar yüreğinize Hamit bey..

çok güzel bir şiirdi abim kutlarım kalemini.

ASMEROZ-62(Gülşen Polat) tarafından 5/20/2013 3:52:32 AM zamanında düzenlenmiştir.

Hüzünlü ve sancılı olsada çok ça şiirdi, kutlarım hocam...


UMUT ve DOSTCA