Ağaç yalnızlığı kök salan toprağıma…
Hançerlesem,
yırtsam göğsümü yoksunluk fışkıracak;
Eskiden gölgesinde serinlediğim anılarım fışkıracak ardından.
Nicedir hiçlik tevekkülü içindeyim.
Nicedir pervasızca yalnızlığımın içindeyim.
Nicedir rüyalarım çocukluğumun evinde geçmekte.
Nicedir matematiğini yapmaktayım açmazlarımın.
Hayatın aykırı dalgalarını kırmaya direnmekteyim nicedir.
Uyumaktayım nicedir;
yalnızlığımla,
yalnızlığıma uyumaktayım.
Aslında harlasam gölgem kadar yer yakar içimdeki ateş.
Hiç ummadığım anda söndü epeyi çünkü.
Sadece bir mum kaldı yanan.
Ben nicedir o mumla ısıtmaktayım ellerimi.
Gölgesiz çok gün geçirdim, öyle ki;
delireceğimi sandım gölgesizlikten.
Yırtık gibi,
açmaz gibi içine çekilmişti bütün ışıklar.
Sadece bir tek mum kalmıştı içlerinden.
Ben nicedir o mumla gölge edinmekteyim kendime;
o mumla ışımaktayım…
10 Mayıs 12 saat:22 17