Sonbaharda, avcuma düşerken yaprak,
Anıyorum geçmişteki hatalarımı, ağlyarak,
Biliyorum, bu kalp artık kimseye bağlanmayacak,
Gidiyorum sensiz geleceğin hayallerini kurarak.

Hani düşerdi ya sonbaharda yere, yaprak.
İşte öyle düştün gözümden alçalarak.
Çok yalan söyledin, kendini acındırarak,
Unutmayacağım, hep anacağım seni, acıyarak.

Gözyaşlarım sel olsa, ağlasam resmine bakarak,
Asla dönmeyeceğim sana, yaptıklarını hatırlayarak.
Bir köpek kadar olamadın sadık kalarak,
Değmezsin, zaten ne yaptın ki bağlanacak.

Benimsin derdin, senin olduğumu sanarak,
En büyük hatayı yaptın, sevgimle oynayarak.
Her gece sabahlardım ya, seni anarak,
Şimdi gidiyorum, içimde ki nefretle, umursamayarak.

Sana olan duygularım, sanki birer yaprak.
Bir sene daha eksilirken, ölüme yaklaşarak,
Bu da yere düşen, sonuncu yaprak,
Gidiyorum, her adımda nefretle uzaklaşarak.