Daima yalnızız bu diyarlarda
Dünyaya kuşkuyla bakarken yalnız
Korkuyla ürperip gece rüyada
Kıpkızıl ateşler yakarken; yalnız

Akşamın parlayan kızıllığında
Karmaşık anılar sıkarken ruhu
Caddenin kaybolan azınlığında
Bembeyaz masada doğarken; yalnız

Birlikte olupta gezerken bile
İçinde kabaran o sinsi duygu
Gözgöze bakarken bir neşe ile
Yüzyüze bakıpta gülerken; yalnız

Hasretlin kalbini verir bir yandan
Onun da gönlü var seviyor gibi
Seni sevdiğini söylediği an
İçinde duyupta mutluyken; yalnız

Bir şimşek hızıyla geçiyor zaman
Gökyüzü sararıp solacak bile
Güneş çekiliyor dağlar ardından
Yılların tükenip biterken; yalnız

Gecenin kaybolan ıssızlığında
Düşünüp dururken dalacak gibi
Ruhunun o durgun sessizliğinde
Acıyla kıvranıp kalırken; yalnız

Bunun çaresi yok, hep yalnızlarız
Durmadan ölüme gidecek gibi
Doğarken, yaşarken, hep varız ama
Hayat nokta koyar, ölürken; yalnız.



Erhan YURTSEVER