mektuphüzün doluydu kelimeler gözyaşlarını gizleyebilmek için kendinden ay ışığında okumuştu ayrılığın mektubunu ancak bu kadar acı olabilirdi bir gidiş yokluk bir defter sayfasına sığdırılmıştı önce ellerini okudu solgun cümlelerinde güzelliğin henüz yazılmamış ve asla yazılamayacak duygularını sezdi terkedilmiş adımlarında sevmenin yaşamak değildi artık nefes almak sadece yaşanmış anılar vardı ve o anıların silinemezliğine zincirliydi gelecek |