kaç hayat yaşıyoruz sevgilim
dün ile bugün arasında
mekik dokuyoruz...

seni özlüyorum
yoruldukça
ağladıkça
dayanamayıp
hayatın önünde saygı ile
eğiliyor...
düştüğüm yerden kalkıyorum...

adil olmasada yaşamın kendisi
beni bana buldurana şükrediyorum
kaç günaha bulaştım bilsen
belkide bilmesen daha iyi...

öğütülüp un ufak ediliyorum
özlemin ağırlığı altında
her defasında uzanıp
ellerim boşlukta kalsada
vazgeçmiyorum sana uzanmaktan

dokunuyorum çaresizliklerine
ellerim ilacın oluyor
yanağından süzülen damlaların
tuzu dudaklarımda...
karışıyor gözyaşlarımız
umutsuzluklarımıza...
birbirimize tutunuyoruz...

benziyor bütün hayatlar
kaçırdığımız fırsatlar aynı
adil olmasını beklemedimde bu hayatın
keşke biraz daha insaflı olsaydı...

seni bulmak mı
en büyük kaybım olacak
yoksa
hiç bulmamış olmak mı?
hangisi daha az acıtacaktı canımı?

biliyor musun aşkım
bebeğin seni özlüyor
seni kelimelerine
küstürmemek için dua ediyor...

sardunyam