0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
951
Okunma
Ah bu kağıttaki hataları silecek eller,
Gözlerimdeki yaşları siliyor.
Ah bu kara kalemden kirlenecek eller,
Değil suya, çamura bulanmış hayalleri ararken kirleniyor.
Her sabah kalktığında, bir umut ya,
Yaşlarla silinen kalbi çizebilmek için kalem arıyor.
Arasa bile ne fayda?
Kalemin nasıl bir şey olduğunu unutmuş,
Kırtasiyeye gitse bile, bakınıp bulamayacak, durumda.
Oradaki verse bile, unutmuş nasıl tutulduğunu,
Sabun gibi kayar gider, parmaklarının ardından,
Avucunda bulunduramayacak durumda.
Fişe bağlı hasta gibi,
Şimdi bekliyor, kaderini,
Ya bir ışıkla geri dönecek, hayata,
Ya da beyaz ışıkla, sonsuz olacak, sonunda...
5.0
100% (2)
