çocukluğumdaki masalları özlüyorum şimdi
pamuk prensesin cücelerini
sindirellanın camdan ayakkabısını
rapunzelin saçlarıma benzettiğin saçlarını
masallarda kaybolmayı özlüyorum

ama en çok
senin beni göğsüne bastırıp
masal anlatmanı özlüyorum galiba!!

yokluklarına sarmanı beni
yaralarına basmanı
eksik yanlarında ’hayat’ının
beni çoğaltmanı özlüyorum..

dizlerimde açılan yaraların
içime vuran sızısını
almasını dudaklarının
ve
koynunda uyumayı ağlayarak
sonra taze ekmek kokusuyla
gülen gözlerinde uyanmayı özlüyorum

gençlik hayallerini sakladığın
çeyiz sandığını
ve
tuzla buz olan umutlarına
amin diyen
avuçlarını özlüyorum..

eteklerine tutunup
hayatı seyretmeyi özlüyorum anne...

çocukluğumu özlüyorum
küçücük yüreğimde çınlayan yüreğini

ben
büyüdükçe seni daha çok özlüyorum..

yıldızları döküyorum
gecenin bir vakti satırlara
Annem
yüreğinden öpüyorum...