Annem benim canım anneciğim,
Uzat elini uzun, uzun öpeceğim,
Senin çektiğini elinde göreceğim,
Ayaküstünde durmayı öğreneceğim,

Bir çiçek oldun evinde birden açtın,
Sevgi tohumlarını yüreğimize saçtın,
Şefkatli kollarınla bize kucak açtın,
Bizler doyduk ama sen daima açtın..

Uykusuz kaldın uzun olan geceler,
Günler göz açıp kapayınca geçtiler,
Anlatmasan da anlatıyor bakan gözler,
İçin evladım der, ama dillerin gizler..

Sırtında taşıdın, bize yemekler yaptın,
Bizim için tırnaklarına çapalar yaptın,
Ninniler söyleyip, masallar anlattın,
Küçük olan dünyamıza sevgiler kattın..

Eve geç geldiğimizde kapılardan baktın,
Üşümeyelim diye üstümüze örtüler attın,
Hastalandığımızda sürekli başımızdaydın,
Evlatların iyi olsun diye saçı süpürge yaptın..

Geride kaldı bunların hepsi biliyorum,
Bizler yaptıklarınla seni imreniyorum,
Geçmişin izlerini yüzünde görebiliyorum,
Senin verdiğin sevgiyle ömür sürüyorum..

Bir zaman sonra Anne seni anladım,
Bize yaptıklarını ağlayarak andım,
Bugün seni anımsayarak yine andım,
Ne zorluklarla bizi büyüktün anladım..

Bizler büyüsek de yinede küçüğüz,
Hiç düşünmeden söyleyen sözcüyüz,
Nasırlı ellere hürmet saygıyla öpücüyüz.
Anneciğim o günleri hayalle özlüyoruz.