Kimine sudur, kimine ateş
Ya bahardır yeşertir gönül bahçesini
Ya nâr olur yakar kavurur her şeyi
Öyle bir avdır ki, herkes avlayamaz
Avlayan, av mıdır avcı mı anlayamaz
Kimine çölde Leyla aratır,
Kimi cennetten bile geçer Mevla uğruna

Bir şey nasıl olurda zıdları kavuşturur deme
Sende de iki zıt bir arada değil mi
Tenin topraktır dünyaya ait
Ve bir gün toprağa gideceksin
Ruhun Mevlanın canından bir cüz
Ebedi karargaha gidinceye kadar teninde esir
Ten ruhla canlı, ruhsuz fani bir ceset
Biri fani biri ebedi, budur gizli hikmet

Gönül gözün görmüyorsa
Duymuyorsa gönül kulağın
Aşk meyinden sarhoş olmuyosan
Aklın gitmiyorsa başından
Gönlünde yanan ateş yakmıyorsa seni
Ya da pişirmiyorsa ruhunu
Deli olmuyorsan ve yahut veli
Aşığım deme, leke sürme, hürmet et.
Ya aşkı terk et, ya kendini terk et.

Fahrettin Petriçli