Ezber Bozan
Hep ayrılıkların dikeni gece mi batar ki bana
Seni anarken gözyaşlarıma karışıyorsun Oysa genişti sıcacık yüreğin Ve ben seni anlamayan çocukluğuma soruyorum hep Ne saklayasım var sana sevgimi yüreğimde Nede sensiz çiğ ko/kan sabahlarda uyanasım Sevgime çentik attığım ıssız ada’msın suskunca Ve her daim yaşamak sende seni bulana dek Neye karşı koysam ezberimi bozansın Ne vakit senden yana eserse rüzgâr yüreğim coşuyor delice Ki fenerimsin uykularıma ışık pusulamsın hayatıma yön veren Ama nolur bakışlarınla ezip hırpalama mavimsi gök/yüzümü Ben sabahların sende doğmasına o kadar alıştım ki Anlatmasamda anlıyorsun sen zaten Ki sen alıştığım ezber bozanımsın Matemimiydi bende kalan gözyaşlarının s/onsuz Yoksa çamlıcamıydı bu gün yerime hüzünlenen Bir bir boğaziçine akıtasım geldi zehrimi küpeştemden Ama sen geldin umuda yolculuğuma davetkarca Şimdilerde yitik kahiniyim ki aşkın unutulmuş gibi Uslanmamış demek ki hala senlerdeyim Dedim ya sen ezber bozanımsın Kısk/anılası gözlerine bakamasamda ağlaşırken Kızmaksa senden olsun sevgiyse aradığın benim olsun Git artık ihtiyaçtan satılık bu yürek ezber bozanım |
Ama asla satlık değildir arkadaşım.
Sıyrılabilirmiyim diye bir girişimdir belki.Nafile çabalar gibi.
Güzeldi.
Kutlarım.