Sil gözlerini ey yar zaten kaldırımlar yeterince ıslak,
Yüreğim dersen hepten tarumar.
Ölmek ölmek değil mesele gülüm,
Mesele aşkına köle olup uğruna öleceğimi bulmakta.
Şimdi siluetim bir mektuba çizik kabaca,
Ve ansızın yırtılıyorum param parça.
Havada sahte aşklarından kalan savruk parçalar ki,
Sevinme ey yar onlarda sende gizlisin.
Uykulara sarınasım vardı sevi’lerim sızladı,
Yandı hasretlerim dillerim lâl ellerim sana uzandı.
Akşamı aydınlatsada masamdaki mumlar,
Asıl kalemin şiirleri ruhumu yakandı külkedim.
Dokun camlara yağmurda ben yokken sen gibi kokmuyorsa,
Yağmur yağmasın gözlerime ellerimden sunayım gözyaşlarını.
Gelincik seni görüp boyun eğmiyorsa asaletine saklansın,
Sevdasınca yansın gül goncası tenin kokmuyorsa eğer.
Ben seni yüreğime çizmişim koşulsuz istemesende beni,
Sen bunca yılın pişmanlığından sonra sevdana şiir yazsan ki nolur.
Kolu kırıktı aşkımın ardından topallayarak gittiğim,
Ve sevdamızdı kurtarmak adına ölümüne sürüklendiğim.
Ne son kez nede daha sonra dönüp bakmamışken sevgi ağacımıza,
Ki yalnızlığa düşünce yolun şimdi mi hatırladın bizi.
Yazık bize ki sana sırt çeviremeyip sarılıyoruz,
Aşk rüzgarına savrulan yaprak misali hala.
Oldu olacak al vur yarınlarımı yerlere çamura BAN beni,
Seni savunamazken hayat beni nasıl çıkarsın ki karanlıklardan.
Biz yok dedin direndim direttim ve sonra anladım ki,
Biz değildik sende yaraydın iyileşmesi mümkün olmayan ey yar.