Acı ile mutluluk ikiz kardeş gibidir,
Bir batının içinde iki tohum damlası.
Birisi diğerinin tıpa tıp benzeridir,
Mümkün değil birinin milim önde olması.!

At başı çekişirler ne önde ne geride,
Mevlam kuluna vermiş nasiptir ikiside.
Hayat böyle bir şeydir acıda var gülmekde,
İkiside kaderdir tatmak alın yazısı.!

Yeterki şükrünüzü kaybetmeyin her daim,
Kaybedenlerin sonu bilinki daha vahim.
Herşey haktandır elbet odur Rahman ve Rahim,
Oysa kul sabırsızdır bitmez derdi tasası.!

Acı çekemeyen kula gülmek nasip değilmiş,
Güzelliğin kadrini o yüzden bilemezmiş.
Fırsat uçup gitmeden kul keşke’yi demezmiş,
İyleşmesi zor derttir bilin yürek yarası.!

Ben gibi bilen bilir o yürek yarasını,
Bir tek o yar bilirmiş yarayı sarmasını.
Hiç bir şey durduramaz sevda kanamasını,
Yar’dan başka hiç bir şey kesmiyor sızısını.!

Acıda mutlulukta dört dörtlük değil imiş,
Yar sevgisi mutluluk bazende yara imiş.
Mevla; yarin hem vicdan insaflısını vermiş,
Yar gönlü sevgi dolu lütfetti âlasını.!

O yar benim kırk yıllık sevda yol arkadaşım,
Çok şükür Yaradana muhabbetli yoldaşım.
Kadrini kıymetini bilmek dünya telaşım,
Mevlam utandırmasın bu kulun sevdasını.!

TİRYAKİ kul sızıyı yaşadı en derinden,
Öyle günler gördüki yer oynadı yerinden.
Mevlam yarin ismini düşürmedi dilimden,
Sabır şükür hamd ile dindirir acısını.!

07 Mayıs 2013