18
Yorum
11
Beğeni
4,7
Puan
2865
Okunma

bir bahar daha geldi
sen yine çiçeklerini açtın
etrafına gülüçler saçtın
ben bu baharda
yalnız kaldım
sen gibi çiçekler açıp
gülüçükler saçamadım
gözümde yaşlar akı verdi
içimi hüzün korku sarı verdi
sağıma bakıyorum kimse yok
soluma bakıyorum kimse yok
arkam alabildiğine ıssızlık
önüm yol göstermeyen karanlık
sanki ikisi birbirine kardeş olmuşlar
ıssızlık diyorki seni terk etmem
karanlık diyorki
sana aydınlıgı göstermem
çıldırıyorum bağırıyor çagırıyorum
ama nafile
ıssızlıktan sesimi duyaçak
karanlıktan beni göreçek
kimseler yok etrafımda
ve oturup sessiz sessiz ağlıyorum
güçüm ançak gözyaşlarıma yetiyor
başımı kaldırıp tekrar sana bakıyorum
sen yeşillkler içinde
çiçeklerini açmış etrafına dimdik bakıyorsun
ben bundan alınıyorum
neden öyle bakıyorsun ki
sende solaçaksın yalnız kalaçaksın
altı ay sonra
seninde etrafında
ıssızlık ve karanlık hakim olaçak
yok yok
sen gururlanmakta haklısın
sen yine bir altı ay sonra
çiçeklerini açıp etrafına gülüçükler saçaçaksın
ben ise altı senedir gülemedim
bak yine başımı önüme eğdim
ellerimin tersi ile gözyaşlarımı sildim
çaresizliğin çareside
gözyaşı olsa gerek
FERHAT ÖZTÜRK (AğlayanGönül)
5.0
89% (16)
3.0
6% (1)
2.0
6% (1)