9
Yorum
20
Beğeni
5,0
Puan
1884
Okunma
Rüzgar aldıkça acılarım
Yerden
Bedenim
Kesiliyor
Yine de
Kendi izimde uçamıyorum
Ayağımı uzatıyorum
Basacak
Bir karış temiz toprak yok
Çürümüşlük sarmış dört bir yanımı
Unuttum
A/dımı anne
Bütün beyazları iğfal eden
Haşaratlar
Yıkanıp aklanıyorlar
Önlerine çıkan sularda
Sonra
Gözlerimize kefenliyorlar
Yaşamı
Kendi suyunda kaynarken sabrımız
Ki;
Ne anne kokusu var
Kefenler de
Ne de kundak kokusu
Kefenler ölüm kokuyor anne!
Yüzümde
Toprağın sancıları
Bedenim kırgın zamanlar yolcusu
Yüzümü sil anne
Can düşmesin artık yüzümden...
Taylan KOÇ
5.0
100% (21)
Cevap Yaz