Dost olmanın tadına hepimiz vardık,
Ya kardeşlerin üzerine kardeşliği aldık mı sırtımıza?

Ben aldım dostlarım,
Aşkını aldım önce,
Sonra sohbeti,samimiyeti,
Dürüstlüğü ve hakikati..
Her şey zamanla oluyor,
Aşk zamanla, dostluk zamanla...
Bir tek kardeş kalabilmek;
Zamana hıçkırık tutuyor nefessiz kalarak inatla...

Göz nurum, can damarım, hatunum ...
Olmasaydın diyorum boşa konuşuyorum...

Olmasaydın; kimse sormayacaktı bana
Sen gibi,
Sesimin tonunu...
Olmasaydın anlamayacaktı onlar
İçimde kopup gidenleri...
Olmasaydın ;
Belki de olmayacaktı bu tantana içimizde...
Olmazdı belki konuşabildiklerimiz...
Mimikler çığlıklar attırmazdı,
Sesin ve yazının ötesine geçerek...
Kimse bana gecenin bir yarısı kahkaha attıramazdı
Nefesin nefes olmazdı nihayet...

Olmasaydın,
Cemal Süreya bu kadar anlam kazanmazdı belki...
Onursuz kalmayı bile birlikte öğrendik belki,
Ne bileyim hatun;
Aşk dolu konuştuk , sonra olan oldu...

Ama daha ne’m olasın isterim ...
Daha ne’n olayım istersin ki...