sabah uyanır;

merdivenleri dönmeden evvel karşılaşırdım kendimle,
çerçevesiz aynadaki,,aynı ben :)
her gün,,biraz daha büyüyeceksin derdi dedem,
uzun uzuun süzerdim kendimi,
ve bazen,
ayakuçlarımın üzerine hafifçe yüklenip,
kadrajından çıkarardım çerçevenin,
yani çaktırmadan kendime küçük bir hileydi yaptığım ama iyi geliyordu,
hem dedemide yalancı çıkarmadan böylece,,
gülümseyerek büyüyordum,
sonra,
tahta merdivenlerden bir kaç basamak inip,
gözgöze geliyorduk,
ömrümün ilk ve tek çiçeğiyle,
pencere kenarında,,vitanın vi si dışında pas tutmuş kabı içinde,
salkım salkım küpelim,,
küpelimm benimmm,,

sabahları uyanır;

elimi yüzümü yıkamaya üşenirdim çocukken,
önce ellerimi ıslatır,,avuçlarımda birazcık ılıyınca sürerdim yüzüme,
sıra kahvaltıya gelirdi sonra,
davet edilmeden bir kerecik oturduğumu bilmem o sofraya,
herkesin benden evvel ayakta olmasına sinir olurdum,
bayraklı kaşığım,
sekmenim,
ve mutlak ayrı tabağım olmalıydı,
ve herkesin katlanmak zorunda olduğu nazımdan emin olduktan sonra,,

,,

mayıs 21,24