Bir gün, bana sadece dualarınla ulaşacaksın.
Aramızda ne mesafe olacak o vakit,
Ne de bir fasıla.

Meyyit kalacak son yaşanan abidevi demler,
Kulluğa ereceksin ser-te-ser.

Ürkek bir nazarla, varlıktan ten cüssesini sıyırdığında.
Ellerim taş kesilir, işte o benim zemherimdir.
Uzatamam sana, gel gör ki arzu ederim,
serçe parmağının tersi ile de olsa
Dokunabilir misin?


Bakışlarım feverandan azade.
Belki çeşm-i hazanıma bir çare ararsın.
Dem bu demdir, tam da beklenen,
Şu ahenge vakıf mısın?
Şimdi ben yoksam eğer
Sen, nasıl var/sın?
Sahi,
Üstüne ağladığın kaybına dokunmaya?
Var mısın?

Korkma!
Öyle hemen buz gibi olma,
Beni gitmekle suçlama!
İnandıysan,
Al dualarına sar.
İ’la edilmeye muhtaç bir naçar,
Bak, boylu boyunca iade-i hüküm şimdi.
korkacak ne var?

Fırka fırka bölünmüş anılarım bembeyaz.
Temize çekilmiş ne varsa kine ve öfkeye duçar.
Haklar helal,
Bin pişman boşa çıkan hesaplar.
Darb ediliyor bak hatırım,
Dokunmazsan yalnız kalırım.

sükut dili ile arz edilir işte böylece,
Yedi düvele derc edilirken Vedam.
El oluşuma aldırmam,
İsterim,
Beklerim.