Biz dam’ çocuklarıyız
Döşekler de, mitil duygular içerir kimliğimiz
Genli umutların, idrakla pekiştiğini bilen
Gayretli...Bir o kadar asi kalıplardan
Şekillenmiş yüreğimizin
Bakışlarını taşır benliğimiz
Kimse bilmez

Bizim kocaman yıldızlarımız vardı
Yalın sevda gibi
Tam...Eksiksiz

Hayata alıışmışlık başlarken
Korkular tırmandı boyumuzu
Hep tek’tik

Enimizi hiç hesaplamadık
Bizi bir gökyüzü sevdi
Kutup yıldızı gibiydik

Onun içindir
Hep uyurgezer kaldı, hayallerimiz
Hiç bitmedi umutlarımız
Savaş bakış’larımıza, gizlense de,
Biz gökyüzü çocuklarıydık

Ne vakit, bir gece düşse, yorganımıza
Yastığımızla oynaşır
O çocuk

Sokaklar da, başı boş it gibi koşar
Tabanları yanık
Parmakları tövbeli

Amma hep yıldızları gösterir
Hiç konuşmadan
Sorular cevapsız kalacak
...Bilir
Gerçek belirsizlik
Amma her sabah yeniden doğuracak
Düşlerini
Hiç düşürmeden

... O Belli