7
Yorum
7
Beğeni
4,9
Puan
1262
Okunma

uğuldayan bir sessizliğin pençesinde gece
yıldızlardan birazı kayıp
ay kendi halinde
hiç kimse yaşamıyor gibi
alabildiğince ölü şehir
rüzgar
biraz küs bahara
birazda sarhoş
ellerimde ellerin kokuyor yine
kapalı perdelerin ardında
gölgeni arıyor gözlerim
suskun birkaç kelimenin
ağzına dayadığım kerpeten
davacı olacak
katlettiğim satırlar yüzünden benden
farkındayım
içim içinden çıkılmaz halde
hatta içimden çıkıp
ardına bakmadan gidebilme derdinde
gece sıkkın gibi biraz
birazda kafası bozuk
demlenesi var penceremde
hadi devirelim saatleri
uyusun evren
çelme takalım yokluğuna
kolkola girip geceyle
şafak vakti
öpelim yüreğinden...
5.0
93% (13)
4.0
7% (1)