Hay Allah’ım; beni mülkü fenada,
Ahde vefa, Sadakatten ayırma.
Zatına kullukta, Hamdi senada,
Mutluluktan, Saadetten ayırma.

Aklım ile izanımla, irfanla,
Bir an bile ferasetten ayırma.
Hakikati duyur bize ihsanla,
Davetine icabetten ayırma.

Kapısına geda olup vardığım,
Ali gibi velayetten ayırma.
Biat edip teveccühler aldığım,
Ahmet gibi Delaletten ayırma.

Vicdanıma terazi kur adlinle,
Hak ve hukuk, adaletten ayırma.
Kerem ettin, şerefyabız Hak dinle,
Tevhit gibi ibadetten ayırma.

Biz kulluğu, yalnız sana ederiz,
Takva ile ubudet ten ayırma.
Yardımı da, yalnız senden dileriz,
Cümlemizi Hidayetten ayırma.

Sen güzelsin, güzelliği seversin,
İyilikten, Letafetten ayırma.
Lütfederek seçtiğini översin?
Aşkın gibi kerametten ayırma.

Agâh eyle, Kur-anın iç yüzüne,
Açık seçik Alâmetten ayırma.
Varır varmaz kaynağına, özüne,
Adabınca Tilavetten ayırma.

Can kılıcı gayret etmez olunca,
Sabır, şükür, selametten ayırma
Sorgularken betim benzim solunca,
En müjdeli nihayetten ayırma.

Yaralıyı; faziletten, erdemden,
İncelikten, nezaketten ayırma.
Mahrum etme Tevhit ile her cem den,
Benliğimi melâmetten ayırma.

03.10.2009...Mustafa Yaralı