Ay gülerek bakar
Sana olan sevgimi
Güneşi kıskandırırcasına geceye haykırışıma
Ve ağlar gökyüzü
Düş yağmurlarıyla ıslatır
Yokluğunun yok ettiği yorgun bedenimi
Gözlerimse yüreğinin rüzgarlarına açar ellerini
Tutmak için sözlerinde sustuğun hislerini
Oysa tek bir gülüş yeterdi avutmaya gözlerimi
Ama duruşun o kadar sessiz
Ve gülüşün o kadar sensizdi ki giderken
Dönmedi dilim gideceğin yoldan
Elveda demekten başka

Ne güzeldi
Geçmişteki o düşler kadar güzel günlerimiz
Şimdi yanımıza alamayacağımız kadar
Geçmişe sadık olsalar bile...
Onlar artık şair ruhlu ressamların
Hüzünlü tablolarındaki
Mutluluklar olarak renklendirilmiş
Gizemli hikayelerdir
Hayaller sergisini bekleyen

Belki anlamsızdır bu rengim
Belki melankoliktir bu sözlerim senin için
Ama ben hüznün aşka olan gölgesinde büyüttüm bu sözleri
Yedi veren yokluğunla sulayıp
Aşka olan yoksunluğunun kederiyle kopardım içimden
Ve kara yazılı beyaz sayfalar yarattım
Hasretinin yağmurları dudaklarıma sızıncaya dek...

Ama biliyormusun yokluğun bile çok güzel
YA HİÇ OLMASAYDIN!!!