Ben sokak çocuğuyum adımı bilmezsiniz.
Benim de bir dünyam var çağırsam gelmezsiniz.

Bir köprü altı bile bulamadım sürtecek.
Gece yarılarında üstümü kim örtecek.?

Vebali boynunuza toplumun günahıyım.
Sevgiden mahrum kalmış yüreklerin ahiyim.

Annesizlik zemheri iliklerim üşüyor.
Kolum kanadım kırık, gönlüm yorgun düşüyor.

Ne olur sanki ben de baba eli tutsaydım.
İçimde dönüp duran acıyı unutsaydım.

Bir bardak çay da yeter yanında simit olsun.
Yalnız hayata dair azıcık ümit olsun.

Bir düşünün nelerdi zevkle tattıklarınız.!
Helal edin, midemde çöpe attıklarınız..!

Gelin görün çaldığım bütün kapılar duvar.
Hüzünlü rüyalarım, yetim hayallerim var.

Sırtımda garipliğin, yoksulluğun hırkası.
Bakmaktan çekinmeyin yüzüm ibret aynası.

İyileri ararken, kötüler beni bulur.
Masum duygularıma ne tuzaklar kurulur.

Bakışlarınız bıçak, sözünüz var ki kırbaç..!
Merhamet dilendiğim benden daha çok muhtaç.

Özlediğim şeylerden bahsederler duyarım.
Herkes güzel giyinir, "bayram" derler duyarım...

Bahtıma küstüm işte; evim, oyuncağım yok.
Koşup atılacağım bir şefkat kucağım yok...

Siz keyfinize bakın, size tantana düşer.
Dokuz kere yutkunmak, ağlamak bana düşer...
Servet Yüksel