bizli sevinçleri
adalı yorgun martının çığlıklarına sakladım

çok uzaklardan uzanıp el yordamıyla alır da
iğretide olsa yüzüne asabilir misin elais...

içimden bir sürü ayak sesiyle
kalabalık omuzlarda tabut geçiyor ölen kim biliyor musun

ağlayanı yok meyyit kimsesiz...

adınla başlayan her cümlenin sonuna
sen artığı irice bir acı bırakıyorum

duyuyor musun ahımı...

kan kaybeden kelimelerimin ardına
senli bir damla göz yaşı koyuyorum nokta diye...

sevinçleri çalınmış haylaz çocuklar gibi
duvar diplerinde sol yanımdaki sen kanatıyorum gizlice elais...

usulca dokunuyorum kaldırım ıslaklığına
parmaklarımın ucuyla

içinde kalan bir ömürlük acıyı incitmeden...

güneşi çekiyorum gölgem de ölsün diye
sevinçlerim gibi

düşlerimin öldüğü yerde...

içimdeki çocuk şaşkın korkuyor
o ölüm nedir bilmiyor

avuçları kirli aminleri ıslak duaları yok elais...

her gece uyumadan önce
kendine anlattığı en güzel masalı çalınmış

o çocuk sevinçlerinden vurulmuş
soğuk duvarlara düşmüş gölgeler gibi sustu şimdi elais...

Hasan ODABAŞI