1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1579
Okunma
ben bir süredir Karadeniz bölgesinde dağ köyündeyim
ve burada çocukların düşlerini gözlemleme fırsatım oluyor
ve uzunca bir dönem köyde çekilen zorlukları yazmaya çalışılacağım
zor hayatları gördükçe ben insanlığımdan utanıyorum
ayrıca bir eleştirimde eşlerine
kadın analar hep verici eşleri ise geri planda
bu beni çok derinden yaraladı ve üzdü
ayağı yanan bir bayanı ziyarete gittiğimde
eşinin hiç bir konuda yardımcı olmadığını görünce yüreğim burkuldu(((((
ayağını acısı değil yüreğinin acısını gözlerinden okudum(((
haydi kızlar okula eğitim şart eşitliğiniz için saygılar tüm köy kadınlarına
benim gökyüzüm kanadım gibi ak
özgürlüğümün rengi gibi
çünkü ben umudum
elimde anamın lastik ökçesinden arabam
çocukluğumun yolarını arşınlar düşleri
başımda esmez kavak yelleri
başım dumanlı dağlar gibi
deli poyraz eser Karadeniz gibi hırçın
elimde çelik çomak düşlerim
ve yamalı dizlerim kanıyor
düşlerimden düştükçe geceleri
güneş kıskanmış düşlerimi
çamurdan arabam çatlamış
elim yüzüm kir pas içinde
anam kırgın anam yorgun
ben ise hürüm kanat kanat
cehennem deresinde
tahtadan bir ambarımız var
selentü denir bizim oralarda
ben tüm düşlerimi yükledim
ve asma kilit vurdum zamanın kapısına
haydi çocukluğum ve kırlaşmış saçlarımın telleri
asın beni düşlerimin tam orta yerine
gök yüzüne uzanalım yıldızları toplayalım
ve serpelim özgürlüğünü yitiren gönüllere
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz