Biz bir aşkın,
Daha kaleme alınmamış mısralarıydık,
Kimsenin bakmadığı o yıldızlı akşam,
Gülüşlerle dolu bir sokakta,
Yılların sevdasıyla beslenen o ağaçtık.
Kimsenin eli değmedi sevdamıza,
Kimsenin dili değmedi,
Ve daha kimsenin,
Yaşamaya cesaret edemediği,
Nesillerce susulan meçhul bir maceraydık.
Hiçbir radyoda çalınmadı şarkımız,
Hiçbir çay ve sigara molasına,
Konu olmadı aşkımız,
Biz sadece bağlamanın dinlediği,
Kara düzen çalınan bir türkünün,
Aranan notalarıydık.
Ve sadece geceleri buluşurduk!
Gizliden şiir okurdun sen,
Anlamını ancak ben bilirdim her hecesinin
Her hece ünlem işaretiyle biterdi.
Başkalarınca tehlikeli, yasak diye nitelenen.
Sen yorulmadan, aldırmadan okurdun,
Bense ürkerdim gizlice,
Mahcup bir düş gibi,
Her hatırladığımda,
Unutmaya mecbur kalırdım nedense.
Bazen ay ışığında gezinirdik gizemli bulutlar gibi,
Biz seninle karanlık gecelerde,
Aydınlığa merhabaydık.
Hiç ıslanmadı sevdamız
Sonbahar yapraklarıyla örtülmedi.
Biz karma renklere karşı olandık.
Ben sevdalıydım, düşlerle yaşayan
Sen gerçektin,
Geceleri yastığa düşen başımda,
Hayale karışan.
Gizli dokunuşlarla yanağıma,
Tadını bilmediğim öpücükler konduran.
Beşinci mevsimdik biz,
Dört mevsimin içinde,
Bir sır gibi saklanan.
Kimse öğrenemedi adımızı,
Hiçbir danışmaya sorulmadı sevdamız,
Kilitli sözlerle bağlıydık birbirimize,
Hiçbir mengene zorlayamazdı.
Sadece geceleri düşerdin aklıma
Tehlikeliydi sevdamız.
Parlak bir sabahın uyanışında!
Aslında sen de, ben de
Birer yalnızız.
Şekli değişirdi yüzünün seni her unutuşumda.
Biz beş duyu organını bırakıp,
Altıncısında buluşurduk.
Hayallerde inşa edilen bir hikâyenin,
Kimsenin bilmediği
O uzak kuytusuyduk...