BARIŞ SÜRECİNE İTHAF..
Biz insanlar birbirimizden, ne kadar ayrılırsak; çok enteresan olarak, bir o kadar , birbirimize yaklaşır ve bir o kadar da, birbirimizle buluşuruz. “Bu, nasıl olur? Ayrıldıkça, nasıl olur da birleşiriz?..” Eğer şayet, “böyle bir şey, mümkün değildir.. hiç ayrılanlar, ayni zamanda birleşebilirmi?..” derseniz, ben de, cevap olarak derim ki, “ evet, olur…”
Çünkü, bu birleşmeyi açıklamak çok basittir. İşte sizlere iki misal;
1) “Ne kadar Batı’ya gidersek, o kadar Doğu’ya varırız..” ve ayrıca,
2) “Yaratılış kanunları gereği, her şey, aslına dönmeğe mahkûmdur.”
Nitekim, aşağıda yazılı şiirle de; sizlere bu iddaamı, daha bir çok delil ile de, tekrar tekrar ispat edebilirim…
Ayrıca, bu şiir ve bu ispat ile de; “Türkiye’yi, çağ atlatacak ve kutsal göreve hazırlayacak.. barış sürecine de, bilimsel bir ışık tuttuğu için ben de, bu şiirimle “BARIŞ SÜRECİ’ne acizane bir katkıda bulunmak istedim.”
Bu şiirin, son güncellenmesi; 21-04-2013 tarihinde, SAAT: 03:30 da yapılmıştır.
--- İLÂHİ ---
A Y R I L I K ’ T A K İ B İ R L İ K

Surprizsite.com ŞİİR NO: 107 18 -12 - 2008

BABA’mız ayrılsa da,
DEDE’miz ayni;
CİNS’imiz ayrılsa da,
TİP’imiz ayni;
MEZHEP’ler ayrılsa da,
DİN’imiz ayni ...
Biz; ADEM’le, HAVVA’nın, çocuklarıyız...
Kız, alıp vermişiz, hısım akrabayız,

KÖZ’ümüz ayrılsa da,
ÖZ’ümüz ayni;
İŞ’imiz ayrılsa da,
AŞ’ımız ayni;
YAŞ’ımız ayrılsa da,
KAŞ’ımız ayni…
Biz; İNSAN SOYU’nun, benzer fertleriyiz,
Tek bir AĞAC’ın, açan ÇİÇEK’leriyiz!..

KÖK’leri ayrılsa da,
GÖVDE’si ayni;
ÇİÇEĞİ çok olsa da,
BÖCEĞ’i ayni;
DAL’ı koparılsa da,
Üzülen ayni…
Biz bu Cennet VATAN’nın, KIZAN’larıyız,
Şişsek de, pişsek de; ayni KAZAN’dayız!..

Lambamız, ayrılsa da,
Işığı ayni;
Çorbamız, ayrılsa da
Kaşığı ayni,
Tarlamız, ayrılsa da,
Başağı ayni…
Bizler, ayni NiNE’nin torunlarıyız,
Hepimiz, “ Tek, Bir ALLAH’ın kullarıyız”…

YOL’umuz ayrılsa da,
YÖN’ümüz ayni;
KALB’imiz kırılsa da,
Gönlümüz ayni;
Sevdiğimiz farklı da,
Sevdamız ayni...
Bizler; ayni Dünya’nın, yolcularıyız,
Sakın ha!.. Zannetmeyin, hancılarıyız…

Fikrimiz ayrılsa da,
Zikrimiz ayni;
Lehçemiz ayrılsa da,
Dilimiz ayni;
İlimiz ayrılsa da,
Yurdumuz ayni…
Hepimiz, AVRASYA’nın YİĞİT’leriyiz,
Biz; RAHMAN’ın, dua’lı bir milletiyiz…

Aşkımız ayrılsa da,
Meşkimiz ayni;
Ruhumuz ayrılsa da,
Nefsimiz ayni;
Şeytan’dan alınacak,
Dersimiz ayni!..
Ortak bir yazgının, dertli kul’larıyız,
Er meydanının, yiğit oğullarıyız…

Sazımız ayrılsa da,
Telleri ayni;
Sözümüz ayrılsa da,
Mânâsı ayni;
Şarkımız ayrılsa da,
Notası ayni…
Çoğu; çalıp oynayan, hoş(!) kullarıyız,
Biz’ler; ayni DEVRAN’ın, boş kullarıyız…

Derdimiz ayrılsa da,
Dermanı ayni;
Huy’umuz ayrılsa da,
SU’yumuz ayni;
Dostumuz ayrılsa da,
POST’umuz ayni…
DAR’a düşen MİLLET’in, SÖZCÜ’leriyiz,
Biz, Din-i İslâm’ın, SON BEKÇİLERİ’yiz!..

18-05-1995 SAAT:04:50 Konak-İZMİR.
Mürsel Münevveroğlu - munevveroglu@