dönüp dolaşıp
siyaha düşüyor yüzüm
utanıyorum

keder
dört başı mahmur uzanıyor
güneşin altında yine

söylüyorum
söyleyemediklerimden boğuluyorum
susuyorum
duvardan duvara vuruyorum kelimeleri
bu defa
seni boğuyorum...

kaşıyorum yaralarımı
tırnaklarım yuva yapıyor tenimde
yüreğim acıyor
en çok...

ölüler üzülüyor mekansızlığıma
ayak uçlarında
yer açıyorlar bana
belliki toprak kokuyorum
üşüyorum biraz
gülümsüyorum...

kurdelesini çözüyorum zihnimin
aklım hoyrat
aklım kor
kör oluyorum
baktıkça korkuyorum
baktıkça
...


ağlatıyorum göğsümde büyüyen bebekleri
gözleri kin karası
aynası karanlığın
aynısı...

sensizliği tekmeliyorum
kayıp bir kaç cümleye hapsediyorum beni
ceza beğeniyorum kitabından
imzalıyorum...

bak..
ağlıyorum...

söyle hadi
hangi ölüm daha çok yakışır bana..

yüreğindekinden sonra...