yaşama dair
çırpınışlarım
ne kadar bekletim varsa hayalden ibaret kaldı,
öyle kırgınım ki
hiç gülmeyen hayata
ama nihayetinde hayat devam ediyor
ve ben en iyi nefesi alacağım almalıyım
zülme boyun eğemem
direnmeye ant içmişim bir kere
yaratılışım gereği yenilgiyi kabul etmem,
edemem
esaretle de
hayatla da bu yüzden kavgalıyım
benim için üzülme ela gözlüm
siz üzülmeyin
içimde burkulan buzular
size kırgın değlim
dağlar taşlar ovalar denizler vede ağaçlar,
size de kırgın değlim,
ben
aç köpeklere kurşunum

ben anamdan doğduğumdan beri
eşitlik emek alın teri kardeşlik
doğan güneş gibi insanlığı kuçaklasın isterdim
lakin
sevgilim onlar aç çakal misali hergün çalıyor kundakdaki çocukların düşlerini,
onlar
vapir
kendi emelleri için
kadın çocuk erkek genç yaşlı demeden hergün her yerde
sömürü silahları ile ölüm acı saçıyor,
göz saçaklarım akmakdan kızıla döndü
sevgili
mor düşlerim karardı
artık suskunluk şerefli olamaz
yüreğimizin dikişini sötüm
onlar
şakın
biçare
onlar
çelikten zırh kursalar
vucudumuza çentik atsalar
artık biz siyah tenli beyaz tenli
rengimiz farklı dilimiz farklı olsakda,
insanlık için emek özgürlük için
meydanlarda
milyonlartca tek yürek
akan suların önünde set durabilir mi
yanan yüreğe teselli bulunur mu,
bugün yüreğim öyle çağlayan ki
toprak çatladığından bu yana meydanlarda ağız namlusu özgürlük şarkısı sıkıyor
ve notalar gökyüzü fethinde volta atarken
bugün kemiklerinden kopan etlerin
bayramı


İrfan Kökten