Çaya şiir yazmasam kalem o dem lâl olur.
Semaver hüzünlenir solar bardağın rengi.
Su öyle içlenir ki mecnunla hem hâl olur.
Demliğin içi sızlar kaybolur tüm ahengi.


Efsaneler tükenir Kafdağı’nın bağrında.
Çayın anavatanı küser yedi iklime.
Duyarsın sızısını dem be dem kalp ağrında.
Gam nakışı işlenir yedi renkli kilime.


Nazla haz dargın gezer dudaklarda som sükut.
Zarafetin kolları kırılır yen içinde.
Buseliği çalamaz telleri kırılan ut.
Çekik gözlü periler yas tutar daim Çin’de.


Bir kelebek ömrüne rapt edilir ünsiyet.
Ne şekerde tat kalır ne su tebessüm eder.
Zehir okları atar söz konulu zor diyet.
Söylenceler yıpranır mısralar olur heder.


Çaya şiir yazmasam güneş iğreti doğar.
Işıl ışıl bakışlar gömülür karanlığa.
Sözlükler sancılanır kelimeleri boğar.
Son verir ehli kelam söz yurdunda hanlığa.
Ankara,01.05.2013 İ.K